zespół napędowy

Encyklopedia PWN

dyscyplina nauk. wyodrębniona w latach 30. XX w.; obejmuje zespół nauk o nauce tworzący „federację metanauk”, które prowadzą badania podstawowe, stosowane i wdrożeniowe oraz dociekania o teoret. i praktycznych celach szeroko pojętej nauki, rozpatrywanej w różnych aspektach i z różnych punktów widzenia;

skrzynia biegów, skrzynka biegów, skrzynia (skrzynka) prędkości,

w znaczeniu szerszym przekładnia zmianowa o zwartej budowie, zamknięta w szczelnym kadłubie, wchodząca w skład mechanizmu napędowego maszyny (np. obrabiarki) lub pojazdu mech.; w węższym znaczeniu jedynie przekładnia zmianowa pojazdu służąca do zmiany przełożeń (biegów) między wałem korbowym silnika a kołami napędowymi,

agregat maszynowy,

roln. zespół złożony z energetycznego źródła napędowego (silnika, ciągnika) i narzędzia lub maszyny;

autorotacja

[gr. autós ‘sam’, łac. rotatio ‘obracanie’],

samokręt, samoobrót,

zjawisko samoczynnego obracania się szybowca, samolotu, wirnika nośnego śmigłowca, sprężarki silnika turboodrzutowego itp.;

bariera dźwięku,

termin określający zespół zjawisk związanych z przekraczaniem przez statek powietrzny prędkości równej prędkości a rozchodzenia się dźwięku w atmosferze;

Braun Werner von Wymowa